Exit Australie!

Hallo beste mensen!
Lieve reacties weer, dankjewel. We treuren gelukkig niet meer en hebben alweer veel gezien. Hoe gaat het daar? Lekker aan het hossen en feesten in het gezellige Brabant? Ondanks dat wij zo ver weg zijn, proberen we er toch een beetje van te genieten. In de auto wordt er dankzij onze compagnon Marijn vaak een carnavalsnummertje gedraaid en denken wij aan jullie.... HAVE FUN!!

De outback...
Even een drankje voor ons vertrek naar de outback bleek uit te lopen op een zeer lollige avond. Marijn kwam langs om twee vrijwilligers voor de trip te keuren en nadat we een keuze gemaakt hadden zijn we wijntjes en biertjes gaan drinken. Op het balkon van ons hostel was een stel Nederlanders bezig met het spel 'Truth or do', waarbij je voor de keuze staat om een vraag naar waarheid te beantwoorden of een opdracht uit te voeren. Na enige tijd deden wij hier ook aan mee. De avond werd gevuld met onder andere: dingen uit de prullenbak vissen met je mond, vieze tenen likken, lapdances, helikoptertjes, hamburgertjes, zoenende vrouwen en de meest intieme vragen. Het was erg gezellig en voor we het wisten deden de drankjes hun werk. Vooral bij Kim die achteraf lekker lag te draaien in haar bed.

Na te weinig uurtjes slaap kon het avontuur beginnen. Smorgens om 10uur hebben we uitgecheckt bij My Place en stonden Marijn en Freddy op de stoep. Kim ging nog even naar de kapper in de wijk Chinatown en de jongens gingen de auto inpakken. Na het knippen begon een schattig Chineesje vol overgave Kim's haar te krullen (niet wetende dat dit toch wel uit zou zakken binnen een uur...). Het was een welkome verzachting van de kater die ze had. Teruggekomen hadden Willem, Marijn en Freddy de auto al klaar en konden we vertrekken. Op naar Alice Springs, 2000 kilometertjes in de hitte en weer terug, let's go!

Vanuit Adelaide zijn we eerst naar Port Augusta gereden om daar wat boodschappen in te slaan. Qua eten zouden we de komende dagen weinig varieren: pasta, pasta en nog eens pasta! Gelukkig wel met vijf verschillende smaken saus ;) De reden hiervan is dat we het fruit en water koud wilden houden onderweg, dus plaats voor vlees en groenten was er niet. Tevens is het gewoon makkelijk te bereiden en goedkoop! We hebben al van menig persoon gehoord dat de outback gigantisch duur is. Zo zijn de normale literprijzen rond de 1,40 en in de outback kan dit oplopen tot 2,15!! Het eten is ook verschrikkelijk duur, maar daar kunnen we simpelweg niet omheen.

Na het passeren van Port Augusta was Woomera onze slaapplaats voor de nacht. Onderweg werden we tot een halt geroepen door de politie. Oei oei, drie politiewagens, zwaailichten en grote letters: DRUGSPOLICE. We werden gevraagd uit te stappen zodat ze konden kijken of we drugs bij hadden. Eerst werden we zelf gecontroleerd en daarna de auto. Toen de agent onze achterklep opendeed zei die alleen maar 'WOW' (vanwege onze volgeladen kofferbak). Gelukkig keurde de zwarte Labrador ons goed. Snel een fototje gemaakt en weer doorgereden.

Rond 18.00 kwamen we aan bij het roadhouse in Woomera. Hier hebben we onze tent weer eens uit de auto getoverd om het slapen wat gemakkelijker te maken. We hebben gekookt, een biertje/wijntje gedronken en naar de zonsondergang en de sterren gekeken. Het bleef tot laat warm, dus een goede nachtrust zat er niet in. Volgende morgen lekker gedoucht en pas rond half 10 vertrokken we richting onze volgende stop: Coober Pedy.

Coober Pedy is een dorpje met 'opal' mijnen. Wat dit precies voor stenen zijn weten we nog steeds niet, maar het was hier bij aankomst zó warm dat we als kluizenaren onze middag hebben doorgebracht. Dit paste goed bij ons hostel voor die nacht: we sliepen in een soort van bunker onder de grond. Vroeger werden er hele huizen en kerken onder de grond gemaakt vanwege de hitte. Het mooie aan het hostel was, was dat deze helemaal leeg was toen wij hier kwamen. Wij waren de enige gasten, hoe chill! Jammer genoeg kwamen er daarna nog twee mensen bij, maar nog was het heel relaxed. Verder hebben we vooral veel uitgerust deze dag. Kim lag met hoofdpijn op bed, Freddy zat als een standbeeld achter zijn Ipad en Willem en Marijn deden nog een kleine poging tot het bezoeken van een museum. Savonds wilden we de zonsondergang bovenop onze bunker gaan bekijken, maar we waren (zoals wel vaker) te laat.

De volgende morgen zijn we om 7uur weggereden om zo dicht mogelijk bij Uluru te komen. Rond 3 uur kwamen we hier aan en zijn we informatie gaan halen bij het cultureel centrum. Hier werd duidelijk dat de wandeling die we wilden maken vanaf 11uur smorgens gesloten was vanwege de hitte. We hebben toen een ingekorte wandeling gemaakt en dat was erg bijzonder. Uluru, oftewel Ayers Rock, heeft een heilige betekenis voor de Aboriginails in Australie. Er wordt sterk geadviseerd er niet op te klimmen, maar vanwege het toerisme wordt het niet verboden. Wij voelden allen deze behoefte niet, niet alleen vanwege het respect, maar vooral door de hitte. Ookal hebben we maar 2km gelopen, het was bloedje heet!! Na onze wandeling zijn we om Uluru heengereden en gingen we een plekje zoeken om naar de zonsondergang te kijken. De zonsondergang bij Uluru schijnt heel speciaal te zijn, de rots verandert van donker naar fel en weer terug. Toen we eenmaal op de plek waren zagen we de lucht achter ons bruin worden. Het leek op opstuivend zand, maar het zou ook rook van een brand kunnen zijn. Om zeker te zijn zijn we terrug naar het cultureel centrum gereden en hier bleek het om een zandstorm te gaan. Na een uurtje wachten zijn we toch naar de zonsondergang gaan kijken en dit was erg mooi. Niet zo indrukwekkend als vaak omschreven wordt, maar dit wijten we maar aan de zandstorm. Savonds hebben we bij de dichtsbijzijnde rest area geslapen. We voelden er niks voor om in de harde wind ons tentje op te zetten, dus hebben we in de voorstoelen van onze auto geslapen. Beetje kansloos, maar wel goed geslapen ;)

Marijn en Freddy hadden wel in hun tent geslapen en werden al vroeg gewekt door een rondneuzende vos (of dingo?! dat wisten ze niet). We zijn er vroeg uitgegaan want deze keer wilden we de hitte voor zijn en bij Kata Tjuta een lange wandeling maken. Kata Tjuta, ofwel The Olgas, zijn meerdere rotsen bij elkaar gelegen in een groene vallei van bomen en bosjes. Het is dezelfde rots als Uluru die een stuk verder weer uit de grond komt. De wandeling (Valley of the winds) ging over de rotsen naar beneden door de vallei en weer door de rotsen terug. Het was echt onwijs mooi!

Na de wandeling zijn we naar Kings Canyon gereden, zo'n 350km verder. Hier kwamen we aan het eind van de middag aan en wilden we wederom een grote wandeling over de canyon doen. Helaas waren de weergoden niet zo goed gezind en moesten we het doen met een kleinere wandeling door het dal. Vervolgens zijn we naar het Ayers Rock resort gereden om hier te kamperen. We betaalden het dubbele van een normale campingplaats, maar kregen er nog niet de helft voor terug. De faciliteiten waren slecht en er was geen beschutting voor de regen die inmiddels kwam aanzetten. Geld terug gevraagd en verder gereden. Ook moeten besluiten om de grote wandeling bij Kings Canyon te laten voor wat hij was, omdat we nu geen slaapplaats in de buurt hadden. We zijn zo ver mogelijk gaan rijden en kwamen uiteindelijk in het donker aan bij een benzinestation. Hier hadden we een veel goedkopere en betere campingplaats. Freddy zag dat het Duitse gezin die hij bij Uluru ontmoet had hier ook verbleef. Hij stelde voor om eens te vragen of hij met hun mee kon rijden naar Alice Springs, zodat wij onze route konden inkorten. Dit vonden we alledrie een goed idee, aangezien we alleen maar naar Alice zouden rijden om Freddy hier af te zetten.

Smorgens zijn we de spullen gaan inpakken en hebben we afscheid genomen van Freddy. Onze outbacktrip zit erop en was geweldig mooi. We hebben de hitte getrotseerd en onze auto heeft zich weer eens bewezen. Voor ons beiden was dit het laatste op het 'lijstje' en we hebben dan ook besloten dat we terug gaan naar waar het allemaal begon: Brisbane. Het Australie avontuur zit er voor ons gevoel op, we hebben alles gezien wat we wilden en zijn toe aan iets nieuws! Via de kortste route gaan we naar Brisbane en nemen Marijn met ons mee. Hij gaat hier zijn trip naar de oostkust beginnen en wij gaan onze auto zo snel mogelijk proberen te verkopen. Als alles goed gaat worden onze tickets omgeboekt en vertrekken we dus wat eerder naar Nieuw-Zeeland.

De komende week zal in het teken staan van veel geregel en gedoe, maar zodra we meer weten zullen we jullie op de hoogte brengen van onze plannen!

Wish us some luck!

Bye byeee