Thailand, baby!
Door: KIWI
Blijf op de hoogte en volg Kim & Willem
14 April 2013 | Thailand, Patong Beach
We zijn alweer een tijdje in het mooie Thailand. We hebben veel gezien, meegemaakt en gedaan. Zoveel dat we bijna geen tijd hebben gehad om voor jullie een verslagje te schrijven. Sorry daarvoor!
Op 21 maart zijn we geland in Bangkok. Vergeleken met Nieuw Zeeland was het temperatuurverschil enorm, Bangkok is HEET! Hier moesten we weer even aan wennen, in Nieuw Zeeland regende het onze laatste dagen immers. We hadden besloten om eerst naar Chiang Mai in het Noorden te gaan met als tussenstop de vroegere hoofdstad Ayutthaya. Hier gingen we met de trein naartoe, zonder airco met het raampje open. Ook dit was hééét! Kim werd er een beetje beroerd van en we waren dan ook erg blij toen we Ayutthaya naderden. Omdat we dezelfde avond nog de nachttrein naar Chiang Mai zouden nemen, leek het ons verstandig om voor de makkelijke weg te kiezen. We gingen rondtouren in een tuktuk! Ondanks dat we weinig hoefden te doen, hadden we behoorlijk last van een jetlag. Bikkels als we zijn hebben we toch nog vijf oude tempels en bezienswaardigheden bezocht. S'avonds stonden we netjes op het station te wachten en te wachten op onze nachttrein die uiteindelijk 1 uur te laat kwam. Verder beviel het reizen met de nachttrein ons erg goed. Je kunt kiezen uit een upper en een lower bed, wat spreekt voor zich. Het lower bed is breed en comfortabel, het upper bed smal en hobbelig. Aangezien Kim ziekjes was kreeg zij het voordeel van het beste bed, maar beiden hebben we als roosjes geslapen.
In de ochtend werden we wakker gemaakt door het treinpersoneel, omdat we er bijna waren. Aangekomen in Chiang Mai hebben we de taxi gedeeld met twee Duitse oudere vrouwen en nog meisje van onze leeftijd. Dankzij dit meisje kwamen we terecht in het gezellige met backpackers volgepakte Julie's Guesthouse. Het voelde als een klein paradijs midden in stad. We betaalden slechts 350 Bath (9 EUR) voor een tweepersoonskamer. Dat zijn wel prijzen waar we aan kunnen wennen! Daarna is Willem voor 2,50 euro naar de kapper geweest en heeft Kim een grondige waxbeurt gehad. Nouja, grondig... De Thaise dametjes die aan haar lijf begonnen te plukken bakten er niks van, maar grappig was het wel! Daarna allebei nog een Thaise massage gehad en we voelden ons weer als herboren. s'Avonds op de Nightbazaar hebben we ons eerste prut gekocht met het daarbijhorende afpingelen. Dit wordt op den duur een echte sport en Kim was dan ook erg fanatiek (waar al die jaren Turkije wel niet goed voor zijn;).
De volgende dag hebben we het Elephant Nature Park bezocht. Dit park is jaren geleden opgericht door een klein Thais vrouwtje die nu ca. 40 olifanten verzorgd die zijn verwaarloosd. Om een olifant zo ver te krijgen om toeristen erop te laten rijden hebben deze arme beesten erg geleden. Ze worden afgebeult en mishandeld om onderdanig aan de mens te zijn. Olifanten die worden gebruikt bij het kappen van bossen hebben het nog zwaarder. In het opvangpark mag je de olifanten voeren, met ze wandelen, ze aanraken en het allerleukste: ze wassen in de rivier. Het was echt super mooi en indrukwekkend om met deze reuzen in het water te zijn. Na een lange dag keerden we weer terug naar Chiang Mai.
De nieuwe dag was alweer vol gepland: we gingen op kookcursus. We werden in de ochtend opgehaald door Sammy die ons mee nam naar een lokale markt. Deze vrolijke en af en toe verstrooid ogende Thaise man vertelde hier over de Thaise keuken, soorten rijst, het maken van cocosmelk etc. Vanuit de markt nam hij ons mee naar zijn boerderij. Na de rondleiding in zijn groenten -en kruidentuin ging het koken beginnen, maar... niet voordat we zijn wc hadden gezien. Het was inderdaad de mooiste wc die we ooit hebben gezien, ben je nieuwsgierig ga dan ook naar Sammy's Cookingfarm. We hebben onze buikjes rond gegeten en kregen een kookboek mee met alle gerechten om het thuis nog eens te proberen. To be continued dus!
Ons volgende avontuur werd een trip naar het chillersdorpje Pai. Dit dorpje ligt hoog in de bergen en de enige manier om hier te komen is via een slingerweg waar menig mens kotsmisselijk van wordt. In het olifantenpark hadden we van een stel Engelsen de tip gekregen om dit met een motor-scooter te doen, een ware uitdaging maar prachtig! Dit lieten wij ons geen twee keer zeggen... We huurden twee motor-scooters van 125cc die zo'n 100km/u konden. Vergeleken met Nederland is dit dus dubbel zo hard (en dubbel zo gevaarlijk en eng). Heel voorzichtig zijn we Chiang Mai uitgereden en vonden we 50km/u al aardig snel. Toen we eenmaal bij de weg naar Pai aankwamen waren we al iets meer vertrouwd en konden we genieten van deze mooie tocht. Onderweg zijn we gestopt bij heetwaterbronnen en een geiser. Natuurlijk veel te warm om hierin te gaan zwemmen, dus we zijn zo snel mogelijk weer verder gegaan. De weg leidde ons door kleine bergdorpjes en langs tempels. Het uitzicht reikte echter niet zo ver, aangezien de boeren in deze tijd hun gronden in de fik steken. De bergen waren omgeven door een dikke laag rook en aan het einde van de rit merkte je dit goed aan je ogen (we hadden namelijk geen vizier). Aangekomen bij onze slaapplaats werden we vriendelijk verrast, we sliepen bij een aardige Thaise familie in een eigen bamboehuisje. En dat voor slechts 7,50 EUR per nacht! Onvoorstelbaar...
In Pai zijn we met onze scooters naar watervallen geweest en hebben we een canyon bezocht. Bij deze laatste kwamen we echter te laat, want de zon ging net onder. De volgende dag weer een nieuwe poging gewaagd en de zonsondergang kunnen zien. Nog steeds hing er rook in de lucht, maar de verandering van kleur was mooi. De zon werd een felrode/oranje vuurbal die tussen de bergen verdween. Bij de watervallen zagen we een groep Thaise jongetjes met opgeschoren koppies met figuurtjes erin. Het zag er grappig, maar afschuwelijk uit. We zagen ook een jongetje dat helemaal verbrand leek te zijn. Overal hingen velletjes aan zijn magere lijffie en hij leek veel pijn te hebben. Het zag eruit als een flinke zonneallergie of andere ziekte waarbij je niet in de zon mag komen. Zijn familie zal waarschijnlijk niet weten wat het is, anders zouden ze hem NOOIT in de zon laten komen. Het brak onze harten om dit te zien en er niets aan te kunnen doen.
De terugweg naar Chiang Mai ging een stuk gemakkelijker en sneller. In Chiang Mai aangekomen hebben we onze backpacks opgehaald bij Julie's Guesthouse en hebben we s'avonds de nachttrein gepakt. We hadden erg veel geluk, want het waren de laatste plaatsen. We sliepen helaas niet in dezelfde wagon, maar konden wel bij elkaar zitten voordat we gingen slapen. Hier leerden we twee aardige Chinezen kennen. De jongen was duikinstructeur en ging samen met zijn vriendin naar Ko Tao, dezelfde bestemming als ons.Eenmaal in Ko Tao aangekomen hadden we besloten om onze PADI Open Water bij Crystal Dive te gaan behalen. Dit duikbrevet geeft je de mogelijkheid om tot 18 meter diep te duiken. Je leert je eigen duikspullen klaar te maken en moet verschillende oefeningen onder de knie krijgen. De eerste dag kregen we voornamelijk theorie, de tweede dag theorie en oefeningen in het zwembad en de derde en vierde dag gingen we de zee op. We hadden een onwijs leuk duikgroepje; de Amerikaanse en super relaxte duikinstructeur Scott en vier grappige Chileense meiden. We hebben ontzettend veel gelachen en geleerd. En mooie visjes gezien natuurlijk! Ook zijn we met een stel mensen naar het feestje Hed Kandi geweest en hebben we onze eerste buckets gedronken aan het strand (en dit zouden zeker niet de laatste zijn...).
Na het positief afronden van de duikcursus zijn we naar Ko Phangang gegaan voor de Halfmoonparty. Voorafgaand aan de Halfmoonparty zijn we gaan kliederen met fluoriserende verf. Wederom weer met een gezellig aantal mensen, waaronder Nederlandse Jorien die we tijdens het duiken leerden kennen. Bij aankomst waren we meteen onder de indruk van dit mysterieuze feestje in de jungle. Overal werd er gebruik gemaakt van blacklight, waardoor je alle met fluor beschilderde lijven en decors zag oplichten. De hele avond zijn we los gegaan op techno (iets wat we normaal misschien een uurtje zouden volhouden). Het was een party voor in de boeken! Op Ko Phangang hebben we verder niet zo veel bijzonders gedaan, genoten van het weer en ons vakantiegevoel.
Na Ko Phangang zijn we weer teruggegaan naar Ko Tao om onze PADI Advanced te behalen. Bij deze cursus ga je 30 meter diep duiken en heb je vijf verschillende soorten duiken (navigation dive, deep dive, buoyancy peak performance dive, night dive, wreck dive). De eerste twee waren verplicht, de rest hebben we zelf gekozen. Bij de navigation dive leer je gebruik te maken van een duikkompas. De deep dive spreekt voor zich: een diepe duik tot 30 meter. De buoyancy peak perfomance dive leerde ons meer controle te hebben over ons drijfvermogen (klinkt saai, maar werd ons aangeraden vanwege de wreck dive). Bij de nightdive gingen we in het donker duiken. Dit was met stipt de spannendste van allemaal. Kim had tijdens deze duik meteen al erge last van haar oren, waardoor ze niet even snel als de groep mee naar beneden kon. Willem wachtte netjes op haar en eigenlijk was er niets aan de hand, totdat één of andere gekke Engelsman Kim vastpakte en mee naar boven wilde nemen. Kim raakte hierdoor in paniek, want die wilde helemaal niet naar boven en was bang dat ze anders niet mee kon. Na wat handgebaren (met zaklamp) werd hem dit duidelijk en konden we verder afdalen. Met de oren van Kim ging het nu goed, maar waar was iedereen? Willem was ondertussen de groep kwijt geraakt, dus nu waren we allebei in paniek! Gelukkig vonden we ze een paar meter van ons vandaan. Door het gestress liet Kim haar zaklamp nog vallen, maar Scott de duikinstructeur kon hem gelukkig pakken. Na al dit gedoe ging de rest van de duik wonderbaarlijk goed. Het koraal was nu veel feller van kleur en je zag andere vissen dan overdag. Tot slot hadden we nog de wreck dive waarbij we naar het wrak van een schip gingen. Het was heel apart om een wrakduik te doen, je krijgt er een beetje een Titanic gevoel van. Het zicht tijdens de duik was erg slecht, waardoor we niet zo lang bij het wrak gebleven zijn. Dit kwam voor ons goed uit, want hierdoor konden we meer koraal en vis bekijken. Ook deze laatste duik ging prima. Beiden zijn we nu dus Advanced Open Water Divers en gaan we proberen deze verslavende sport in de toekomst te blijven uitoefenen!
Na Ko Tao zijn we naar Ko Lanta gegaan. Dit eiland is iets rustiger dan de andere, bekendere eilandjes, maar zeker ook mooi. We hebben een scootertje gehuurd waarmee we het eiland verkend hebben en een National Park bezocht hebben. Zoals sommigen misschien al gezien hebben op Facebook, kwamen we er bij aankomst achter dat we onze laptop in de bus hadden laten liggen. Gelukkig was 'ie gevonden en wilde onze hosteleigenaar hem voor ons ophalen. Pfffjooeew! Vanuit Ko Lanta zijn we doorgereisd naar Ko Phi Phi. We hadden ons voor deze trip tickets laten aansmeren, welke op de pier zonder pardon geweigerd werden. Zo snel lieten we ons natuurlijk niet afwimpelen en dus hebben we het bewuste bedrijf gebeld. Na 10 minuutjes kregen we het verlossende telefoontje dat we gewoon de boot op mochten met onze tickets.
In Phi Phi aangekomen hebben we eerst de zonsondergang bekeken op een viewpoint. Daarna hadden we afgesproken om te gaan stappen met Jorien en wat anderen. Twee meiden die met Jorien meekwamen hadden wij al eerder ontmoet in Australie. Hoe toevallig! Het klikte weer goed en het werd een gezellige, dronken avond. De volgende dag hebben we weer aan het strand gelegen om energie te sparen voor de avond. Het was namelijk Thais nieuwjaar: Songkran. Men viert dit door middel van een enorm watergevecht op de straten. Overal worden waterpistooltjes en emmers gevuld en over elkaar heen gegooid. Na 00.00uur ging dit watergevecht door op het strand en hebben we ons hierin gemengd. GE-WEL-DIG! Je vraagt je af hoelang mensen dit volhouden, maar tot 3 uur s'nachts was in ieder geval geen probleem. We voelden ons als een kind zo blij!
De volgende dag hebben we een boottripje gedaan. De weg naar de pier was nog steeds gevaarlijk met alle watergevechten en we hebben het dan ook niet droog kunnen houden. We werden zelfs gezegend met oranje verf op ons gezicht. Eenmaal weg van de drukte vertrokken we met zo'n 10 anderen in een longtailboot. Eerst bezochten we aapjes op Monkey Island, daarna gingen we zwemmen in een baaitje, vervolgens snorkelen en tot slot naar Maya Bay. Maya Bay staat bekend om de film 'The Beach' met Leonardo Dicaprio. Het was hardstikke commercieel, maar wel grappig om er geweest te zijn. Bij terugkomst mochten we de gekkigheid weer in en werden we weer van top tot teen nat gespoten.
Vandaag zijn we aangekomen op Phucket. Hier blijven we tot de 17e en dan vliegen we naar Maleisie! Ons laatste avontuur....
Hopelijk zijn jullie nu weer bijgepraat. Het ga jullie goed!
XXX KIWI
Op 21 maart zijn we geland in Bangkok. Vergeleken met Nieuw Zeeland was het temperatuurverschil enorm, Bangkok is HEET! Hier moesten we weer even aan wennen, in Nieuw Zeeland regende het onze laatste dagen immers. We hadden besloten om eerst naar Chiang Mai in het Noorden te gaan met als tussenstop de vroegere hoofdstad Ayutthaya. Hier gingen we met de trein naartoe, zonder airco met het raampje open. Ook dit was hééét! Kim werd er een beetje beroerd van en we waren dan ook erg blij toen we Ayutthaya naderden. Omdat we dezelfde avond nog de nachttrein naar Chiang Mai zouden nemen, leek het ons verstandig om voor de makkelijke weg te kiezen. We gingen rondtouren in een tuktuk! Ondanks dat we weinig hoefden te doen, hadden we behoorlijk last van een jetlag. Bikkels als we zijn hebben we toch nog vijf oude tempels en bezienswaardigheden bezocht. S'avonds stonden we netjes op het station te wachten en te wachten op onze nachttrein die uiteindelijk 1 uur te laat kwam. Verder beviel het reizen met de nachttrein ons erg goed. Je kunt kiezen uit een upper en een lower bed, wat spreekt voor zich. Het lower bed is breed en comfortabel, het upper bed smal en hobbelig. Aangezien Kim ziekjes was kreeg zij het voordeel van het beste bed, maar beiden hebben we als roosjes geslapen.
In de ochtend werden we wakker gemaakt door het treinpersoneel, omdat we er bijna waren. Aangekomen in Chiang Mai hebben we de taxi gedeeld met twee Duitse oudere vrouwen en nog meisje van onze leeftijd. Dankzij dit meisje kwamen we terecht in het gezellige met backpackers volgepakte Julie's Guesthouse. Het voelde als een klein paradijs midden in stad. We betaalden slechts 350 Bath (9 EUR) voor een tweepersoonskamer. Dat zijn wel prijzen waar we aan kunnen wennen! Daarna is Willem voor 2,50 euro naar de kapper geweest en heeft Kim een grondige waxbeurt gehad. Nouja, grondig... De Thaise dametjes die aan haar lijf begonnen te plukken bakten er niks van, maar grappig was het wel! Daarna allebei nog een Thaise massage gehad en we voelden ons weer als herboren. s'Avonds op de Nightbazaar hebben we ons eerste prut gekocht met het daarbijhorende afpingelen. Dit wordt op den duur een echte sport en Kim was dan ook erg fanatiek (waar al die jaren Turkije wel niet goed voor zijn;).
De volgende dag hebben we het Elephant Nature Park bezocht. Dit park is jaren geleden opgericht door een klein Thais vrouwtje die nu ca. 40 olifanten verzorgd die zijn verwaarloosd. Om een olifant zo ver te krijgen om toeristen erop te laten rijden hebben deze arme beesten erg geleden. Ze worden afgebeult en mishandeld om onderdanig aan de mens te zijn. Olifanten die worden gebruikt bij het kappen van bossen hebben het nog zwaarder. In het opvangpark mag je de olifanten voeren, met ze wandelen, ze aanraken en het allerleukste: ze wassen in de rivier. Het was echt super mooi en indrukwekkend om met deze reuzen in het water te zijn. Na een lange dag keerden we weer terug naar Chiang Mai.
De nieuwe dag was alweer vol gepland: we gingen op kookcursus. We werden in de ochtend opgehaald door Sammy die ons mee nam naar een lokale markt. Deze vrolijke en af en toe verstrooid ogende Thaise man vertelde hier over de Thaise keuken, soorten rijst, het maken van cocosmelk etc. Vanuit de markt nam hij ons mee naar zijn boerderij. Na de rondleiding in zijn groenten -en kruidentuin ging het koken beginnen, maar... niet voordat we zijn wc hadden gezien. Het was inderdaad de mooiste wc die we ooit hebben gezien, ben je nieuwsgierig ga dan ook naar Sammy's Cookingfarm. We hebben onze buikjes rond gegeten en kregen een kookboek mee met alle gerechten om het thuis nog eens te proberen. To be continued dus!
Ons volgende avontuur werd een trip naar het chillersdorpje Pai. Dit dorpje ligt hoog in de bergen en de enige manier om hier te komen is via een slingerweg waar menig mens kotsmisselijk van wordt. In het olifantenpark hadden we van een stel Engelsen de tip gekregen om dit met een motor-scooter te doen, een ware uitdaging maar prachtig! Dit lieten wij ons geen twee keer zeggen... We huurden twee motor-scooters van 125cc die zo'n 100km/u konden. Vergeleken met Nederland is dit dus dubbel zo hard (en dubbel zo gevaarlijk en eng). Heel voorzichtig zijn we Chiang Mai uitgereden en vonden we 50km/u al aardig snel. Toen we eenmaal bij de weg naar Pai aankwamen waren we al iets meer vertrouwd en konden we genieten van deze mooie tocht. Onderweg zijn we gestopt bij heetwaterbronnen en een geiser. Natuurlijk veel te warm om hierin te gaan zwemmen, dus we zijn zo snel mogelijk weer verder gegaan. De weg leidde ons door kleine bergdorpjes en langs tempels. Het uitzicht reikte echter niet zo ver, aangezien de boeren in deze tijd hun gronden in de fik steken. De bergen waren omgeven door een dikke laag rook en aan het einde van de rit merkte je dit goed aan je ogen (we hadden namelijk geen vizier). Aangekomen bij onze slaapplaats werden we vriendelijk verrast, we sliepen bij een aardige Thaise familie in een eigen bamboehuisje. En dat voor slechts 7,50 EUR per nacht! Onvoorstelbaar...
In Pai zijn we met onze scooters naar watervallen geweest en hebben we een canyon bezocht. Bij deze laatste kwamen we echter te laat, want de zon ging net onder. De volgende dag weer een nieuwe poging gewaagd en de zonsondergang kunnen zien. Nog steeds hing er rook in de lucht, maar de verandering van kleur was mooi. De zon werd een felrode/oranje vuurbal die tussen de bergen verdween. Bij de watervallen zagen we een groep Thaise jongetjes met opgeschoren koppies met figuurtjes erin. Het zag er grappig, maar afschuwelijk uit. We zagen ook een jongetje dat helemaal verbrand leek te zijn. Overal hingen velletjes aan zijn magere lijffie en hij leek veel pijn te hebben. Het zag eruit als een flinke zonneallergie of andere ziekte waarbij je niet in de zon mag komen. Zijn familie zal waarschijnlijk niet weten wat het is, anders zouden ze hem NOOIT in de zon laten komen. Het brak onze harten om dit te zien en er niets aan te kunnen doen.
De terugweg naar Chiang Mai ging een stuk gemakkelijker en sneller. In Chiang Mai aangekomen hebben we onze backpacks opgehaald bij Julie's Guesthouse en hebben we s'avonds de nachttrein gepakt. We hadden erg veel geluk, want het waren de laatste plaatsen. We sliepen helaas niet in dezelfde wagon, maar konden wel bij elkaar zitten voordat we gingen slapen. Hier leerden we twee aardige Chinezen kennen. De jongen was duikinstructeur en ging samen met zijn vriendin naar Ko Tao, dezelfde bestemming als ons.Eenmaal in Ko Tao aangekomen hadden we besloten om onze PADI Open Water bij Crystal Dive te gaan behalen. Dit duikbrevet geeft je de mogelijkheid om tot 18 meter diep te duiken. Je leert je eigen duikspullen klaar te maken en moet verschillende oefeningen onder de knie krijgen. De eerste dag kregen we voornamelijk theorie, de tweede dag theorie en oefeningen in het zwembad en de derde en vierde dag gingen we de zee op. We hadden een onwijs leuk duikgroepje; de Amerikaanse en super relaxte duikinstructeur Scott en vier grappige Chileense meiden. We hebben ontzettend veel gelachen en geleerd. En mooie visjes gezien natuurlijk! Ook zijn we met een stel mensen naar het feestje Hed Kandi geweest en hebben we onze eerste buckets gedronken aan het strand (en dit zouden zeker niet de laatste zijn...).
Na het positief afronden van de duikcursus zijn we naar Ko Phangang gegaan voor de Halfmoonparty. Voorafgaand aan de Halfmoonparty zijn we gaan kliederen met fluoriserende verf. Wederom weer met een gezellig aantal mensen, waaronder Nederlandse Jorien die we tijdens het duiken leerden kennen. Bij aankomst waren we meteen onder de indruk van dit mysterieuze feestje in de jungle. Overal werd er gebruik gemaakt van blacklight, waardoor je alle met fluor beschilderde lijven en decors zag oplichten. De hele avond zijn we los gegaan op techno (iets wat we normaal misschien een uurtje zouden volhouden). Het was een party voor in de boeken! Op Ko Phangang hebben we verder niet zo veel bijzonders gedaan, genoten van het weer en ons vakantiegevoel.
Na Ko Phangang zijn we weer teruggegaan naar Ko Tao om onze PADI Advanced te behalen. Bij deze cursus ga je 30 meter diep duiken en heb je vijf verschillende soorten duiken (navigation dive, deep dive, buoyancy peak performance dive, night dive, wreck dive). De eerste twee waren verplicht, de rest hebben we zelf gekozen. Bij de navigation dive leer je gebruik te maken van een duikkompas. De deep dive spreekt voor zich: een diepe duik tot 30 meter. De buoyancy peak perfomance dive leerde ons meer controle te hebben over ons drijfvermogen (klinkt saai, maar werd ons aangeraden vanwege de wreck dive). Bij de nightdive gingen we in het donker duiken. Dit was met stipt de spannendste van allemaal. Kim had tijdens deze duik meteen al erge last van haar oren, waardoor ze niet even snel als de groep mee naar beneden kon. Willem wachtte netjes op haar en eigenlijk was er niets aan de hand, totdat één of andere gekke Engelsman Kim vastpakte en mee naar boven wilde nemen. Kim raakte hierdoor in paniek, want die wilde helemaal niet naar boven en was bang dat ze anders niet mee kon. Na wat handgebaren (met zaklamp) werd hem dit duidelijk en konden we verder afdalen. Met de oren van Kim ging het nu goed, maar waar was iedereen? Willem was ondertussen de groep kwijt geraakt, dus nu waren we allebei in paniek! Gelukkig vonden we ze een paar meter van ons vandaan. Door het gestress liet Kim haar zaklamp nog vallen, maar Scott de duikinstructeur kon hem gelukkig pakken. Na al dit gedoe ging de rest van de duik wonderbaarlijk goed. Het koraal was nu veel feller van kleur en je zag andere vissen dan overdag. Tot slot hadden we nog de wreck dive waarbij we naar het wrak van een schip gingen. Het was heel apart om een wrakduik te doen, je krijgt er een beetje een Titanic gevoel van. Het zicht tijdens de duik was erg slecht, waardoor we niet zo lang bij het wrak gebleven zijn. Dit kwam voor ons goed uit, want hierdoor konden we meer koraal en vis bekijken. Ook deze laatste duik ging prima. Beiden zijn we nu dus Advanced Open Water Divers en gaan we proberen deze verslavende sport in de toekomst te blijven uitoefenen!
Na Ko Tao zijn we naar Ko Lanta gegaan. Dit eiland is iets rustiger dan de andere, bekendere eilandjes, maar zeker ook mooi. We hebben een scootertje gehuurd waarmee we het eiland verkend hebben en een National Park bezocht hebben. Zoals sommigen misschien al gezien hebben op Facebook, kwamen we er bij aankomst achter dat we onze laptop in de bus hadden laten liggen. Gelukkig was 'ie gevonden en wilde onze hosteleigenaar hem voor ons ophalen. Pfffjooeew! Vanuit Ko Lanta zijn we doorgereisd naar Ko Phi Phi. We hadden ons voor deze trip tickets laten aansmeren, welke op de pier zonder pardon geweigerd werden. Zo snel lieten we ons natuurlijk niet afwimpelen en dus hebben we het bewuste bedrijf gebeld. Na 10 minuutjes kregen we het verlossende telefoontje dat we gewoon de boot op mochten met onze tickets.
In Phi Phi aangekomen hebben we eerst de zonsondergang bekeken op een viewpoint. Daarna hadden we afgesproken om te gaan stappen met Jorien en wat anderen. Twee meiden die met Jorien meekwamen hadden wij al eerder ontmoet in Australie. Hoe toevallig! Het klikte weer goed en het werd een gezellige, dronken avond. De volgende dag hebben we weer aan het strand gelegen om energie te sparen voor de avond. Het was namelijk Thais nieuwjaar: Songkran. Men viert dit door middel van een enorm watergevecht op de straten. Overal worden waterpistooltjes en emmers gevuld en over elkaar heen gegooid. Na 00.00uur ging dit watergevecht door op het strand en hebben we ons hierin gemengd. GE-WEL-DIG! Je vraagt je af hoelang mensen dit volhouden, maar tot 3 uur s'nachts was in ieder geval geen probleem. We voelden ons als een kind zo blij!
De volgende dag hebben we een boottripje gedaan. De weg naar de pier was nog steeds gevaarlijk met alle watergevechten en we hebben het dan ook niet droog kunnen houden. We werden zelfs gezegend met oranje verf op ons gezicht. Eenmaal weg van de drukte vertrokken we met zo'n 10 anderen in een longtailboot. Eerst bezochten we aapjes op Monkey Island, daarna gingen we zwemmen in een baaitje, vervolgens snorkelen en tot slot naar Maya Bay. Maya Bay staat bekend om de film 'The Beach' met Leonardo Dicaprio. Het was hardstikke commercieel, maar wel grappig om er geweest te zijn. Bij terugkomst mochten we de gekkigheid weer in en werden we weer van top tot teen nat gespoten.
Vandaag zijn we aangekomen op Phucket. Hier blijven we tot de 17e en dan vliegen we naar Maleisie! Ons laatste avontuur....
Hopelijk zijn jullie nu weer bijgepraat. Het ga jullie goed!
XXX KIWI
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
